Το Αλεξανδρινό ή Αλεξανδριανό είναι γνωστό ως το Χριστουγεννιάτικο αστέρι και έχει τις ρίζες του στην κεντρική Αμερική και το Μεξικό.
Ένας παλιός θρύλος των Αζτέκων αναφέρει ότι το φυτό με τα ακτινοβόλα κόκκινα φύλλα, προήλθε από μια τραγική ιστορία αγάπης.
Οι σταγόνες αίματος από τη «ραγισμένη» καρδιά μιας θεάς των Αζτέκων έδωσε ζωή στο φυτό. Οι Αζτέκοι εκτιμούσαν το φυτό το οποίο ευδοκιμούσε στις τροπικές ορεινές περιοχές κατά τη διάρκεια των μικρών σε διάρκεια χειμερινών ημερών, λιγότερο για τη διακόσμηση του και περισσότερο για τα πρακτικά του οφέλη. Αποκαλούσαν το Αλεξανδριανό στη διάλεκτό τους, 'Cuetlaxochitl' και από τα φύλλα του, έφτιαχναν μια κόκκινη βαφή την οποία χρησιμοποιούσαν για υφάσματα και κοσμήματα. Ο γαλακτώδης χυμός του Αλεξανδριανού μετατρεπόταν σε σκεύασμα κατά του πυρετού.
Στο σχεδόν τροπικό κλίμα της πατρίδας του, το Αλεξανδριανό μεγαλώνει ως θάμνος και μπορεί να φτάσει τα 4 μέτρα ύψος. Ο Αμερικανός πρέσβης στο Μεξικό, Joel Poinsett, ιατρός και ένθερμος οπαδός της βοτανολογίας, αποπλανήθηκε από τη γοητεία του άγριου φυτού και το 1828 το μετέφερε στην πατρίδα του.
Προς τιμήν του, το φυτό πήρε το όνομα «Poinsettia». Και αυτό είναι μόνο η αρχή: στις 12 Δεκεμβρίου, οι Η.Π.Α. αναγνώρισαν την ημέρα που ο Poinset πέθανε, πριν τα μέσα της δεκαετίας του 18ου αιώνα, και την ανακήρυξαν επέτειο με την ονομασία «Poinsettia Day». Τηρώντας την παράδοση, πρόσφεραν ο ένας στον άλλο Αλεξανδριανά – ένα ωραίο έθιμο το οποίο κέρδισε έδαφος και στην Ευρώπη.
Η Ευρώπη ανακάλυψε το εκπληκτικό αυτό χειμερινό άνθος στις αρχές του 19ου αιώνα όταν ο φυσιογνώστης Alexander von Humboldt είδε το φωτοβόλο κόκκινο φυτό σε ένα ταξίδι του στην Αμερική.
Τα μεγάλα πολύχρωμα φύλλα του είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το Αλεξανδριανό ως το πιο δημοφιλές φυτό μέσα σε γλάστρα παγκοσμίως.
Ο σχηματισμός του ανθού και των πολύχρωμων φύλλων του, γίνετε όταν το φως της ημέρας διαρκεί λιγότερο από 12 ώρες.
Στην κεντρική Ευρώπη, αυτό συμβαίνει στα μέσα Σεπτεμβρίου περίπου.
Αφού το άνθος αρχίσει να παίρνει σχήμα, χρειάζονται ακόμα 7-9 εβδομάδες πριν το Αλεξανδριανό κάνει την είσοδό του στα ανθοπωλεία στη γνωστή, μαγευτική απόχρωση.
Οι σημερινοί καλλιεργητές του Αλεξανδριανού δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη σε αυτή τη ευαίσθητη περίοδο ανάπτυξης. Τα φυτά πρέπει να ανθίζουν κάθε χρόνο για τη Χριστουγεννιάτικη περίοδο, και για αυτό υιοθετούνται εξελιγμένες πρακτικές καλλιέργειας.
Στο θερμοκήπιο, διασφαλίζουν ότι η διάρκεια της ημέρας και η θερμοκρασία είναι πάντα οι σωστές και έτσι δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για το άνθος του χειμώνα.
Αυτό σημαίνει πως τα Αλεξανδριανά σχηματίζουν το πανέμορφο κόκκινο χρώμα τους τη σωστή στιγμή έτσι ώστε να δώσουν έγκαιρα το έναυσμα για την λαμπερή έλευση των Χριστουγέννων. Διατίθεται σε περισσότερες από 100 ποικιλίες, με πολύ διαφορετικά χρώματα, σχήματα και μεγέθη και αναρίθμητες δυνατότητες διακόσμησης.
Ένας παλιός θρύλος των Αζτέκων αναφέρει ότι το φυτό με τα ακτινοβόλα κόκκινα φύλλα, προήλθε από μια τραγική ιστορία αγάπης.
Οι σταγόνες αίματος από τη «ραγισμένη» καρδιά μιας θεάς των Αζτέκων έδωσε ζωή στο φυτό. Οι Αζτέκοι εκτιμούσαν το φυτό το οποίο ευδοκιμούσε στις τροπικές ορεινές περιοχές κατά τη διάρκεια των μικρών σε διάρκεια χειμερινών ημερών, λιγότερο για τη διακόσμηση του και περισσότερο για τα πρακτικά του οφέλη. Αποκαλούσαν το Αλεξανδριανό στη διάλεκτό τους, 'Cuetlaxochitl' και από τα φύλλα του, έφτιαχναν μια κόκκινη βαφή την οποία χρησιμοποιούσαν για υφάσματα και κοσμήματα. Ο γαλακτώδης χυμός του Αλεξανδριανού μετατρεπόταν σε σκεύασμα κατά του πυρετού.
Στο σχεδόν τροπικό κλίμα της πατρίδας του, το Αλεξανδριανό μεγαλώνει ως θάμνος και μπορεί να φτάσει τα 4 μέτρα ύψος. Ο Αμερικανός πρέσβης στο Μεξικό, Joel Poinsett, ιατρός και ένθερμος οπαδός της βοτανολογίας, αποπλανήθηκε από τη γοητεία του άγριου φυτού και το 1828 το μετέφερε στην πατρίδα του.
Προς τιμήν του, το φυτό πήρε το όνομα «Poinsettia». Και αυτό είναι μόνο η αρχή: στις 12 Δεκεμβρίου, οι Η.Π.Α. αναγνώρισαν την ημέρα που ο Poinset πέθανε, πριν τα μέσα της δεκαετίας του 18ου αιώνα, και την ανακήρυξαν επέτειο με την ονομασία «Poinsettia Day». Τηρώντας την παράδοση, πρόσφεραν ο ένας στον άλλο Αλεξανδριανά – ένα ωραίο έθιμο το οποίο κέρδισε έδαφος και στην Ευρώπη.
Η Ευρώπη ανακάλυψε το εκπληκτικό αυτό χειμερινό άνθος στις αρχές του 19ου αιώνα όταν ο φυσιογνώστης Alexander von Humboldt είδε το φωτοβόλο κόκκινο φυτό σε ένα ταξίδι του στην Αμερική.
Τα μεγάλα πολύχρωμα φύλλα του είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το Αλεξανδριανό ως το πιο δημοφιλές φυτό μέσα σε γλάστρα παγκοσμίως.
Ο σχηματισμός του ανθού και των πολύχρωμων φύλλων του, γίνετε όταν το φως της ημέρας διαρκεί λιγότερο από 12 ώρες.
Στην κεντρική Ευρώπη, αυτό συμβαίνει στα μέσα Σεπτεμβρίου περίπου.
Αφού το άνθος αρχίσει να παίρνει σχήμα, χρειάζονται ακόμα 7-9 εβδομάδες πριν το Αλεξανδριανό κάνει την είσοδό του στα ανθοπωλεία στη γνωστή, μαγευτική απόχρωση.
Οι σημερινοί καλλιεργητές του Αλεξανδριανού δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη σε αυτή τη ευαίσθητη περίοδο ανάπτυξης. Τα φυτά πρέπει να ανθίζουν κάθε χρόνο για τη Χριστουγεννιάτικη περίοδο, και για αυτό υιοθετούνται εξελιγμένες πρακτικές καλλιέργειας.
Στο θερμοκήπιο, διασφαλίζουν ότι η διάρκεια της ημέρας και η θερμοκρασία είναι πάντα οι σωστές και έτσι δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για το άνθος του χειμώνα.
Αυτό σημαίνει πως τα Αλεξανδριανά σχηματίζουν το πανέμορφο κόκκινο χρώμα τους τη σωστή στιγμή έτσι ώστε να δώσουν έγκαιρα το έναυσμα για την λαμπερή έλευση των Χριστουγέννων. Διατίθεται σε περισσότερες από 100 ποικιλίες, με πολύ διαφορετικά χρώματα, σχήματα και μεγέθη και αναρίθμητες δυνατότητες διακόσμησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου